برخلاف انحراف جنسی که فانتزی‌ها و رفتارهای جنسی نامتعارف در انسان را شامل می‌شوند، کژکاری‌ها، اختلالاتی در «کارکرد» جنسی افراد هستند. درواقع، اگر «کارکرد» جنسی انسان را در چهار مرحلۀ تمایل (میل به فانتزی یا عمل جنسی)، تحریک (نعوظ پنیس و لیز شدن واژن)، ارگاسم و فرونشینی بررسی کنیم، «بدکارکردی» جنسی نیز در همین چهار مرحله قابل بررسی است. این کژکاری یا بدکارکردی‌ها شامل کاهش/فقدان میل جنسی، عدم حفظ یا دستیابی به نعوظ، انزال زودرس یا دیررس، عدم دستیابی به ارگاسم، و مشکل دخول و درد تناسلی (واژینسموس) هستند.
این اختلالات می‌توانند منشأ جسمانی یا روانی-ارتباطی داشته باشند. مثلاً مردی را تصور کنید که به علت مشکلات آناتومیک تحت هیچ شرایطی قابلیت دستیابی به نعوظ را ندارد. مرد دیگری را در نظر بگیرید که به علت مشکلات ارتباطی اخیر با همسرش، هنگام سکس با او به نعوظ نمی‌رسد یا نمی‌تواند آن را حفظ کند، بااین‌حال او در ارتباط خارج زناشویی با همکارش هیچ مشکلی در ارتباط با نعوظ ندارد. مرد دیگر دچار همین اختلال به خاطر اضطراب شدیدی که دربارۀ عملکرد جنسی خود با همسرش دارد – اضطرابی که به اضطراب اختگی حل‌نشدۀ او در کودکی بازمی‌گردد – اصلاً به نعوظ نمی‌رسد ولی هنگام تماشای پورن یا خیال‌پردازی جنسی مشکلی ندارد.
این سناریو دربارۀ سایر کژکاری‌های جنسی نیز صادق است. مثلاً زنی را تصور کنید که در جنگ قدرت با همسرش از رابطۀ زناشویی به عنوان ابزاری برای کنترل وی بهره می‌برد؛ بنابراین با انقباض عضلات واژن هنگام سکس امکان دخول را از وی صلب می‌کند. زن تازه ازدواج کردۀ دیگری را در نظر بگیرید که هنگام سکس دخول بسیار دردناکی را تجربه می‌کند؛ او تا پیش از این رابطۀ جنسی نداشته و نمی‌داند واژینسموس او واکنش بدنش به زنده شدن مجدد تجاوز جنسی سرکوب‌شده‌ای در ذهن اوست که در کودکی برایش اتفاق افتاده است و او هیچ خاطرۀ روشنی از آن ندارد. بااین‌حال باید بدانید که در اغلب موارد چنین واکنش‌هایی کاملاً ناهشیار هستند و فرد کنترل آگاهانه‌ای بر آن‌ها ندارد. بنابراین اولین گام در جهت رفع کژکاری‌های جنسی شناسایی عوامل زیربنایی آن‌هاست. اگر مصرف داروهای ضدافسردگی مسئول کاهش میل جنسی شماست می‌توانید داروی خود را عوض کنید، ولی اگر میلی به برقراری رابطۀ جنسی با همسرتان ندارید که شما را یاد مادرتان می‌اندازد، پس راه حل مشکل را باید در جای دیگری جستجو کنید.