آسیب به خود، به یک عمل خودآگاه یا ناخودآگاه گفته می‌شود که برای فرد از نظر جسمی یا هیجانی آسیب‌زا باشد. خود-آسیبی اغلب، بیانگر مقادیر زیاد رنج و تروما در زندگی فرد است و انواع گوناگونی دارد، از جمله، بریدن و سوزاندن پوست، مصرف بیمارگونه الکل، گرسنگی دادن به خود و تخریب عمدی روابط و غیره. دلایل زیادی برای خودآسیبی وجود دارد. از نقطه نظر روانکاوی، خود-آسیبی تلاشی در جهت مقابله با رنج روانی‌ای است که فرد به روش دیگری نمی‌تواند آن را بروز دهد یا درباره آن صحبت کند.
خود آسیبی چه معانی‌ای می‌تواند داشته باشد؟
- برخی بیماران می‌گویند به خود آسیب می‌زنند تا تسکین پیدا کنند، یا در حالتی از بی حسی ذهنی، سعی می‌کنند با آسیب به خود، خود را وادار به احساس کردن چیزی کنند.
- همچنین، ممکن است افراد به صورت ناخودآگاه احساس گناه کنند و از خود آسیبی به عنوان راهی برای تنبیه خود استفاده کنند.
- برخی اوقات افراد به خود آسیب می‌زنند تا بتوانند درد هیجانی خود را برای لحظه‌ای، هر چند کوتاه، فراموش کنند.
- خود آسیبی می‌تواند ابراز خشم، ناامیدی، رنج و یا حتی غم باشد یا تلاشی در جهت بدست گرفتن کنترل، هنگامی که احساس می‌کنید هیچ کنترلی ندارید.
دلیل خودآسیبی هر چه که باشد، احتمالا فرد تا زمانی که روشی جایگزین برای سازگاری بدست نیاورد، به آن ادامه می‌دهد. از دیدگاه روانکاوی، خود آسیبی شکلی از ارتباط است و پیامش این است که مشکلی وجود دارد و فرد در تلاش است از طریق آسیب به خود، آن را حل کند. در روانکاوی سعی بر این است که راه متفاوتی برای بروز ناخودآگاه پیدا کنیم. راهی که خلاقانه‌تر و سالم‌تر باشد و این در بستر یک رابطه درمانی امکان‌پذیر است.
منبع:
Mihaela Bernard (2016), the hidden meaning of self-injurious behavior, www.psychecentral.com