افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی معمولا از دشواری‌های مکرری در روابط، عدم ظرفیت برای صمیمیت هیجانی، مشکل در کار، و دوره های اضطراب و افسردگی رنج می‌برند و به علاوه، در خطر اعتیاد به مواد مخدر و سایر رفتارهای اعتیادزا، از جمله قمار، پرخوری بیمارگونه، دزدی از فروشگاه، اعتیاد به روابط جنسی، و بازی‌های کامپیوتری یا اینترنت هستند. همچنین آنها بیشتر در معرض خطر آسیب به خود، به خاطر بی احتیاطی و رفتارهای مخرب هستند.
هر چند که در پژوهش‌ها، بیشتر، بیماران مرزی برونگرا بررسی شده‌اند، بیماران مرزی درونگرا “مرزی‌های ساکت” نیز وجود دارند. برای مثال بیمارانی که رفتارهای مخرب بارزی ندارند، اما از ناامیدی مزمن رنج می‌برند، از کار و زندگیشان بسیار کم لذت می‌برند، مشکلات جدی در ادراک هویت خود، روابط، تحمل و تنظیم هیجانها، تاب آوری، و پایداری اخلاقی دارند.
یکی از بارزترین مشکلات افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، تنظیم هیجانها و تکانه‌ها است. غالبا شدت بالا و ناپختگی هیجانها در این افراد بسیار چشمگیر است. این افراد بیشتر از دفاع‌های روانی “ابتدایی” و “نابالغانه” استفاده می‌کنند. بارزترین این دفاع‌ها، دو نیم‌سازی (splitting) و همانندسازی فرافکنانه (projective identification) است.
- در دونیم سازی، فرد گرایش به دیدن خود و دیگران به صورت کاملا خوب و کاملا بد، یا به هر دو حالت به صورت نوسانی دارد، یعنی به صورت غیرواقع بینانه ای مثبت (مثلا به عنوان قدیس، قهرمان یا ناجی) یا به صورت غیرواق بینانه ای منفی (مثلا شریر، یا سوءاستفاده‌گر).
- در همانندسازی فرافکنانه، فرد قادر به تشخیص جنبه های مشکل‌ساز شخصیت خود نیست، اما کاملا یقین دارد که فرد دیگری (مثلا درمانگر) دارای آن خصوصیات ناخوشایند است و مطابق آن با وی رفتار می‌کند و نهایتا نگرشی را که به فرد فرافکنی کرده بود با چنین عقیده ای در فرد دیگر ایجاد می‌کند.
منبع:
Psychodynamic Diagnostic Manual (PDM) (2006).