اصطلاحات گوناگونی که برای معرفی خدمات سلامت روان بکار می‌روند می‌توانند کمی گمراه‌کننده باشند و عدم آشنایی با تفاوت‌های بین آن‌ها می‌تواند ما را در یافتن مناسب‌ترین راه دریافت کمک با مشکل روبرو کند. برای شروع باید بدانیم که «رواندرمانی» یک اصطلاح کلی به‌معنای برقراری یک رابطۀ حرفه‌ای میان درمانگر و مراجع با هدف ارتقای سلامت روان اوست، که توسط روان‌شناس بالینی یا دیگر متخصصین واجد صلاحیت انجام می‌پذیرد.
روانکاوی قبل از رواندرمانی وجود داشته است. فروید روش روانکاوی را به کمک همکارش بروئر ابداع کرد. آن‌ها در کار با یکی از بیمارانشان با نام مستعار آنا اٌ کشف کردند که بعد از صحبت کردن بیمار دربارۀ منشا علائم بیماری‌اش، این علائم ناپدید شدند. ازاین‌رو این درمان را “درمان از طریق صحبت کردن” نیز نامیده‌اند.
اغلب روان‌درمانی‌های فعلی از این مفروضه حمایت می‌کنند که صحبت کردن دارای قدرتی شفابخش است. هیچ‌کس مخالف این موضوع نیست.
پس چه تفاوتی بین رواندرمانی و روانکاوی وجود دارد؟
- یک تفاوت مهم بین روانکاوی و رواندرمانی این است که فردی که خود روانکاوی نشده باشد، نمی‌تواند یک روانکاو باشد. اما همۀ روان‌درمانگران لزوماً تحت درمان قرار نگرفته‌اند.
- روانکاوی و رواندرمانی اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند. رواندرمانی در تلاش برای ترمیم رابطۀ فرد با هنجارها و مقررات جامعه، و روانکاوی در جستجوی ترمیم رابطۀ فرد با خودش است.
- رواندرمانی با «خودآگاه» (بخشی دردسترس ذهن که در زندگی روزمره با آن تصمیم‌گیری می‌کنیم) و روانکاوی با «ناخودآگاه» (بخش سرکوب‌شدۀ ذهن که جایگاه عمیق‌ترین ترس‌ها، ممنوع‌ترین امیال و اضطراب‌زا‌ترین تعارضات درونی ماست) سروکار دارد.
- روان‌درمانگر از رابطه‌اش با شما برای کمک به تصمیم‌گیری و حل مسئله، آموزش راهبردهای مقابله‌ای، تغییر در رفتار یا افکار و شیوه‌های ارتباطی شما با دیگران استفاده می‌کند. روانکاو از رابطه‌اش با شما، برای کمک به فهم رابطۀ شما با خودتان و تمام ویژگی‌های انسانی‌تان استفاده می‌کند.
- ازآنجایی‌که روانکاوی با پرداختن به لایه‌های عمیق‌تر شخصیت شما و ریشۀ ناهشیار مسائل و مشکلات قصد کمک به شما را دارد، بنابراین اغلب بیش از رواندرمانی به طول می‌انجامد و گاهی نیازمند چیزی بیشتر از جلسات یک بار در هفته است.
ترجمه و تالیف:
سمیرا شمس و امیرمهدی کتانی
منبع:
https://psychentral.com