ویلفرد بیون (۱۸۹۷-۱۹۷۹) در ماترا(۱)، واقع در شمالغربیِ هند متولد شد، و در مدرسهای شبانهروزی در انگلستان آموزش دید – جایی که غمگین، و دلتنگ والدین، آیا(۲) و هندی بود که دوست میداشت.
او طی جنگ جهانی اول در فرانسه و در هنگ تانک های جنگی به مبارزه پرداخت و مدال «محفل خدمات متمایز» (۳) [توسط دولت بریتانیا]، و مدال افتخار(۴) توسط دولت فرانسه به او اعطا شد.
بیون پس از جنگ به مطالعۀ تاریخ در کوئینز کالج آکسفورد(۵) پرداخت و تحصیلاتش را در رشتۀ پزشکی در یونیورسیتی کالج لندن(۶) ادامه داد. او پس از کسب صلاحیت بهعنوان پزشک، به مدت ۷ سال در کلینیک تاویستاک(۷) در لندن تحت آموزش رواندرمانی روان تحلیلی قرار گرفت. در آنجا با ساموئل بکت(۸) جهت مصاحبه ملاقات کرد. او در سال ۱۹۳۸ اولین تحلیل آموزشی خود را با جان ریکمن(۹) آغاز کرد، که با شروع جنگ جهانی دوم پایان یافت، که بیون طی آن در بیمارستان های ارتش با سربازان دچار تروما کار می کرد.
حوالی سال ۱۹۴۶ بیون آموزش تحلیلی خود را با ملانی کلاین(۱۰) آغاز کرد، و در سال ۱۹۵۰ به یکی از اعضای ثابت انجمن روانکاوی بریتانیا(۱۱) بدل شد.
بیون دو بار ازدواج کرد و سه فرزند داشت؛ دخترش پارتنوپ به تحلیلگری بااستعداد در ایتالیا بدل شد. بیون در سال ۱۹۶۸، در سن ۷۱ سالگی به کالیفرنیا نقل مکان کرد و مدت کوتاهی قبل از فوتش در سال ۱۹۷۹ به انگلستان بازگشت.
کار بیون و گسترش مفاهیم کلاینی
بیون طی حضورش در یونیورسیتی کالج لندن با ویلفرد تروتر ملاقات کرد؛ پزشک دیگری که به نحوۀ عملکرد ذهن علاقهمند بود. کتاب غرایز جمعی در صلح و جنگ(۱۲) تروتر تأثیر مهمی بر علاقۀ بیون به ذهنیت گروه داشت.
کار بیون با سربازان دچار تروما در طول جنگ جهانی دوم، و نقش او در هیئت انتخاب افسر(۱۳)، به او در شکلگیری پایه و اساس اندیشههایی کمک کرد که بعدها در مقالاتی تحت عنوان تجربۀ گروهها(۱۴) منتشر شد.
بیون بیشتر بهخاطر کارهایی که ریشه در تحلیل بیماران روان پریش داشتند، شناخته میشود؛ با ایجاد و گسترش مفاهیم کلاینی همانندسازی فرافکنانه و دو موضع پارانوئید-اسکیزوئید و افسردهوار در تعادل پویشی، با معرفی مفهوم دربرگیرنده-دربرگرفته(۱۵) (♀-♂)، و با شرح دقیق نظریۀ تفکر با تجربۀ هیجانی در مرکز آن. مشهورترین کارهای او، گذشته از تجربۀ گروهها و دیگر مقالاتش، چهار کتاب دهۀ ۱۹۶۰ اوست: یادگیری از تجربه(۱۶)، عناصر روانکاوی(۱۷)، دگرگونیها(۱۸)، و توجه و تفسیر(۱۹).
بیون فرض میکرد که شکلگیری اندیشههایش پیرامون دنیای درونی فرد، بهخصوص در ارتباط با تفکر و خیالپردازی ناآگاه اولیه، اندیشههای پیشین او دربارۀ ذهنیت گروهی را در خود جای داده و دگرگون ساخته است. بااینحال، او نه در ارتباط با این اندیشهها، و نه در تبیین انتقال متقابل برمبنای تعبیر گسترشیافتۀ خویش از مفهوم همانندسازی فرافکنانۀ ملانی کلاین، مورد حمایت او قرار نگرفت.
بیون امروز
تعداد فزاینده ای از تحلیلگران به کاوش اهمیت بالینی اندیشه های بعدی بیون علاقه مند شدهاند که اغلب طی مدت اقامتش در لس آنجلس آنها را مطرح نمود. یادنامۀ آینده(۲۰) اثری تلمیح آمیز از بیون است که بسیاری از اندیشه های نظری وی را در قالب رمان بازارائه می دهد؛ کاری که همیشه می خواست انجام دهد. مفهوم «O» بیون هنوز هم برای روانکاوان معاصر چالش برانگیز است، اما به همۀ ما یادآوری می کند که پدیده های مورد مطالعۀ ما تلمیح آمیز، و به نوعی «در پس» نمودهای سطحی هستند که به سیستم های حسی و ادراکی ما وارد می شوند، و آنچه ما معمولاً با آن سروکار داریم دگرگونی هاییست از آنچه واقعاً وجود دارد. کار بیون برای نسل های جدید تحلیلگران کارآموز و پژوهش گران حوزههای مختلف در اقسا نقاط دنیا، هنوز هم کاری نو و دارای اهمیت بالینی است.
باوجود سبک منحصربهفرد و بیمانند نگارش و تفکر بیون، کار او به بهترین نحو، نهبهتنهایی، بلکه در کنار کارهای هربرت روزنفیلد(۲۱) و هانا سگال(۲۲) قابل فهم است.
کریس ماوسون – ۲۰۱۲
منبع:
https://psychoanalysis.org.uk/our-authors-and-theorists/wilfred-bion
پیوست:
(۱) Muttra
(۲) Aya
(۳) Distinguished Service Order)DSO)
(۴) Légion d’Honneur
(۵) Queen’s College, Oxford
(۶) University College London
(۷) Tavistock Clinic
(۸) Samuel Beckett
(۹) John Rickman
(۱۰) Melanie Klein
(۱۱) British Psychoanalytical Society
(۱۲) Instincts of the Herd in Peace and War
(۱۳) Officer Selection Boards
(۱۴) Experiences in Groups
(۱۵) Container-Contained
(۱۶) Learning from Experience
(۱۷) Elements of Psycho-Analysis
(۱۸) Transformations
(۱۹) Attention and Interpretation
(۲۰) The Memoir of the Future
(۲۱) Herbert Rosenfeld
(۲۲) Hanna Segal