الا شارپ (۱) در انگلستان، در نزدیکی کمبریج به دنیا آمد. او در دانشگاه ناتینگهام به مطالعۀ ادبیات، تئاتر، و شعر پرداخت و تا اوایل دهۀ چهل سالگی به کار آموزگاری مشغول بود. علاقۀ او به روانکاوی از عشقش به ادبیات و کار آموزگاری با جوانان ایجاد شد. او توسط هانس ساکس (۲) در برلین تحلیل، و در سال ۱۹۲۱ به یکی از اعضای انجمن روانکاوی بریتانیا (۳) بدل شد. او بهعنوان آموزگار، ناظر، و آموزندۀ روانکاو ، عضوی فعال به حساب میآمد. شارپ همواره در موضوعات بحث انگیز مشارکت کرده، و نقش چشمگیری در چندی از آن ها داشت.
باور فروید مبنی بر اینکه مضامین اصلی نظریهاش برگرفته از مکاشفات اشعار بوده، و روانکاوی در نتیجۀ دگرگونی علمی سنتهای ادبی محبوب وی شکل گرفته، در کار بالینی و آثار شارپ تجسم یافته است. کتاب تحلیل رویا: راهنمای عملی روانکاوان (۴) وی که در سال ۱۹۳۷ منتشر شد، هنوز هم چاپ میشود و اکنون (۲۰۱۵) به زبان ژاپنی ترجمه شده است. علائق شارپ او را به کاربست واقعی روانکاوی کشاند، و در نظریات و مفاهیم زیربنایی آن در زندگی روزمره عمیق کرد. او از هنرهای تجسمی، زیباییشناسی، تخیل، خلاقیت، استعاره، و نمادگرایی نگاشته است. تمامی مقالات او دربارۀ فن، نظریه، و تفسیر ادبیات در مدت حیاتش، که بیشترشان در مجلۀ بینالمللی روانکاوی (۵) به چشم میخورند، تحت عنوان مقالات گردآوریشدۀ روانکاوی در سال ۱۹۵۰ به چاپ رسیدهاند.
وقتی مقالات الا شارپ را میخوانیم، بلافاصله به علت جذابیت او پی میبریم. سرراستی و صراحت مشخصۀ آثار او در نوشتههای روانکاوی نادر است. گشودگی او نسبت به کار بالینی خویش، و صداقتی که با آن خواننده را به تماشای نحوۀ عملکرد ذهن خود دعوت میکند، چارهای جز دوست داشتنش باقی نمیگذارد. او سبک نگارشی شایسته و درک مجربی از هنر آموزگاری دارد. شارپ با بهکارگیری شهودی ذهن خویش، دو دهه پیش از هیمن، وینیکات، و راکر، درکی از انتقال-انتقال متقابل را باعث شد که سرانجام این مفهوم را وارد نقشۀ نظری کرد. او بهواسطۀ پیشینۀ ادبی خویش، و بهخصوص، تکیه بر دانش بیان شاعرانۀ اشعار بزمی، یک نسل پیش از لکان دربارۀ اهمیت زبان، و دستور زبان ناآگاه نگاشت.
او احتمالاً بیش از هر چیز با هفت مقاله در باب فن خویش شناخته میشود. شارپ در این مقالات که در ابتدا سمینارهایی برای کارآموزان انجمن روانکاوی بریتانیا در دهۀ ۱۹۲۰ بود، چگونگی قراردهی خلاقیت شخصی و بهکارگیری مخیلانۀ خود(۶) در قلب فرآیند روانکاوی را نشان داده است. مقالۀ اول او منحصراً به مسائل تحلیلگر، و آن چیزی اختصاص یافته که شارپ پیش نیازهای ضروری برای فنآموزی میدانست. او تأکیدی جدی بر نیاز هر تحلیلگر آتی به درک اهمیت این مسئله داشت که تحلیلگر در وهلۀ اول باید یک بیمار باشد. درواقع، او همواره باید خود را همچون یک بیمار درنظر بگیرد.
این نگرش تمامی تفاوت میان فنآموزی بهمثابۀ موجودیتی زنده، یا درمقابل، بهعنوان دانشی مرده است. روانکاوی هم علم و هم هنر است. او در جایی گفته «جاییکه فن هنر نباشد، روانکاوی علمی زنده نخواهد ماند. بدنۀ دانش با افزایش مهارت فنی افزایش می یابد، نه با حیلهگری گمانپردازانه». او معتقد بود که کار بالینی با محتوای درونی ذهن فرد، و ظرفیت حرکت و قابلیت ارتجاعی این ذهن شکل میگیرد.
الا شارپ معتقد بود که هیچ روانکاوی، صرف نظر از میزان تجربه و مدت زمان شناخت بیمار، نمیتواند همه چیز را دربارۀ او بفهمد. در ارتباط با درک ذهن، شارپ معتقد بود که میزان بینش فرد از یک مسیر، با کوری متناظر نسبت به مسیرهای دیگر همراه است. الا شارپ میدانست که اندیشههای نو باعث پیشرفت بشریت میشود و آنهایی که دانشی نو ارائه میدهند، شایستۀ احتراماند. اما جدای از اینکه اندیشهها بهمحض عمومی شدن، آزادانه در اختیار همه قرار میگیرند، این آزادی ذهن افراد است که از هر چیزی مهمتر است، و تجلیل این آزادی در زندگی روزمره، گواهی بر دوام آن است.
او در توضیح آنچه از زندگی کاری اش حاصل شده مینویسد:
«درحالی که کار اصلی ما با ذهن ناآگاه بیمار است، اما شخصاً معتقدم غنیسازی ایگوی فرد بهواسطۀ تجارب دیگران راضیکننده نیست. من بهخاطر مرزهای محدود زندگی شخصی، و بهخاطر محدودیت در زمان، مکان، و محیط، اشکال غنی زندگی را بهواسطۀ کارم تجربه کردم. من با انواع و اقسام زندگیها ارتباط برقرار کردم؛ تمامی شرایط قابلتصور، تراژدی و کمدی انسانی، شوخ طبعی و کج خلقی، آسیب ها و شکست ها، و سرسختی ها و چیرگی های شگفتانگیزی که برخی افراد در تقدیر انسانی خویش بر آن ها نائل میآیند. شاید به این خاطر است که شخصاً از انتخاب روانکاوی بسیار خشنودم، تنوعی غنی از انواع تجربۀ انسانی که به بخشی از من بدل شدهاند، و اگر به خاطر کارم نبود، هرگز در یک زندگی فانی برای تجربه یا درک متعلق به من نبودند».
ماوریس ولان ۲۰۱۵
منبع:
http://www.psychoanalysis.org.uk/our-authors-and-theorists/ella-sharpe
پیوست:
(۱) Ella Sharpe
(۲) Hans Sachs
(۳) British Psychoanalytical Society
(۴) Dream Analysis: A Practical Handbook for Psychoanalysts
(۵) The International Journal of Psychoanalysis
(۶) self