در رویکرد روانپویشی، اعتیاد اساسا یک اختلال خود-تنظیمی است. افراد دارای اعتیاد نمی‌توانند هیجان‌های خود، عزت نفس، روابط و رفتارهایشان را تنظیم کنند. به عنوان انسان، ما کمتر از طریق غرایزمان و بیشتر توسط مهارت‌های انطباقی و ظرفیت‌های کسب شده از مراقبان دوران کودکیمان هدایت می‌شویم. انسان‌ها برای بقا و انطباق، در طول عمرشان همواره نیازمند خود-تنظیمی هستند. تنظیم هیجانات، عزت-نفس، روابط، و خود-مراقبتی، جزو اصلی‌ترین کارکردهای انسان هستند و بقایمان به آنها وابسته است. در حقیقت، افراد معتاد سعی دارند، که با استفاده از مواد، رنج و درد مربوط به دشواریهای‌شان در خود-تنظیمی را تسکین دهند.
در درمان یک فرد معتاد، یکی از مهمترین مولفه‌ها، کمک کردن به فرد در رسیدن به ظرفیت روانی لازم برای تنظیم هیجاناتش است. از آنجا که افراد معتاد معمولا هیجانات خود را یا بسیار شدیدتر از حد معمول حس می‌کنند یا اصلا هیجانی را احساس نمی‌کنند، پاسخ‌های درمانی باید مطابق با این هیجانات تنظیم شود. برای کسانی که از احساساتشان جدا هستند یا نمی‌توانند کلماتی برای بیان احساساتشان پیدا کنند، درمانگر باید فعالانه به فرد در شناسایی احساساتش کمک کند. کارهای اخیر Fonagy در “ذهنیت سازی”، به ما کمک کرده است تا اهمیت اساسی برچسب زدن، شفاف سازی و پردازش افکار، هیجانات و رفتارها را به عنوان جنبه اصلی روان‌درمانی فردی در نظر بگیریم.
در گروه درمانی، افراد از طریق گوش دادن و سهیم شدن تجربیات و داستان‌هایشان با افراد دیگر، می‌توانند ظرفیت تشخیص و پردازش هیجانیشان را افزایش دهند. در مواردی که هیجانات شدیدتر و غیر قابل تحمل هستند، درمانگر باید به فرد در تنظیم و کنترل هیجاناتی که ممکن است برای خود فرد و دیگران خطرناک باشد، کمک کند. در این زمینه، رابطه درمانی، به خودی خود، تاثیرات مثبتی دارد. اما برای کسانی که خشم آنها ریشه در تروما و مورد غفلت واقع شدن است، درمانگر باید این احساسات را به رسمیت بشناسد. در اینجا، کنکاش و شفاف سازی ریشه این هیجانات و جابه‌جایی هیجانات منفی و چگونگی ارتباط آنها با استفاده از مواد بسیار ارزشمند است. کمک به فرد در ذهنیت سازی و چهارچوب بندی مجدد تجربیاتش می‌تواند به وی در پیداکردن راه‌های جایگزین برای تسکین درد و رنجش و رها شدن از اعتیاد کمک کند.
منبع:
Khantzin E. J. (2012). Reflections on treating addictive disorders: a psychodynamic perspective. The American Journal of addiction, ۲۱: ۲۷۴-۲۷۹.