شخصیت‌های سایکوپات

“سایکوپات psychopath” یا “اجتماع ستیز sociopath”، این دو مفهوم چه تفاوتی با هم دارند؟

سایکوپاتی با فقدان همدردی و نبود سایر هیجانات مشخص می شود. ویژگی هایی که شخصیت سایکوپات را قادر می سازد تا دیگران را به راحتی دستکاری کند. افراد سایکوپات اغلب بهنجار یا حتی جذاب به نظر می رسند. در حالیکه در درون فاقد وجدات هستند. ماهیت ضد اجتماعی آن‌ها ممکن است آن‌ها را به سمت ارتکاب جرم سوق دهد.

شاید شنیده باشید که مردم فردی را با صفت “سایکوپات” یا “اجتماع ستیز” خطاب می کنند. اما منظور آن ها از بکاربردن این دو واژه چیست؟  در حالیکه این دو واژه در بسیاری از مواقع به جای هم بکار برده می شوند و به ویژگی های یکسانی اشاره دارند اما با هم متفاوت هستند.

در اوایل دهه ۱۸۰۰، پزشکانی که با بیماران روانی کار می کردند متوجه شدند که برخی از بیماران آن ها که در ظاهر طبیعی به نظر می رسیدند دچار “فقر اخلاقی” یا “جنون اخلاقی” هستند. بدین معنا که در غیاب اختلالات فکری، هذیان ها و توهم ها، گویی فاقد هر گونه مضمونی از اخلاقیات یا حقوق دیگران هستند. حول و حوش سال ۱۹۰۰ واژه “سایکوپات” برای اولین برای ارجاع به این افراد بکار گرفته شد. در دهه ۱۹۳۰ این واژه به “اجتماع ستیز” تغییر داده شد تا بر آسیبی که آن ها بر اجتماعی وارد می کنند تاکید شود. امروزه سایکوپات در مورد افرادی بکار می رود که بدون وجدان هستند و جامعه ستیز به افرادی اطلاق می شود که توانایی محدودی در همدلی و احساس پشیمانی دارند. همچنین، برخی از محققان واژه “سایکوپات” را برای افرادی استفاده می کنند که مشخصه شخصیتی آن ها ریشه در صفات ژنتیکی دارد و اصطلاح “جامعه ستیز” را برای افرادی بکار می برند که ویژگی شخصیتی آن ها محصول محیط، از جمله تربیت است. برخی دیگر از پژوهشگران نیز میان “سایکوپات اولیه” که حاصل ژنتیک است یا “سایکوپات ثانویه” که محیط سهم بیشتری در شکل گیری آن دارد تمایز می گذارند.

“سایکوپاتی” یا “شخصیت ضد اجتماعی”، آیا این دو واژه به مفهوم یکسانی اشاره دارند؟

در کتاب راهنمای روان شناسان و روانپزشکان برای تشخیص اختلال های روانی، کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، اختلال ضد اجتماعی (APD) برای شخصیت سایکوپات معرفی شده است و سازمان بهداشت جهانی همین اختلال را “اختلال شخصیت غیراجتماعی dissocial personality disorder” نامیده است. اما میان این دو اصطلاح تفاوت وجود دارد. بسیاری از افراد با شخصیت های سایکوپات ضد اجتماعی نیستند؛ بدین معنا که آن ها مخالفتی با هنجارهای اجتماعی نشان نمی دهند. در واقع، بسیاری از افراد با شخصیت های سایکوپات قادر به دنبال کردن برنامه های خود در بستر تایید یا حتی تحسین اجتماعی هستند. حتی در برخی از مشاغل رفتارهای سایکوپات پاداش داده می شود (مشاغلی نظیر مدیر عامل، وکیل، فروشنده، جراج، روزنامه نگار و غیره). همچنین اگرچه بسیاری از افراد سایکوپات با منابع قدرت دچار مشکل می شوند، اما برخی از آن ها به خوبی می توانند از مسئولیت خساراتی که به دیگران وارد می کنند قسر در روند.

افراد سایکوپات با “جنون اخلاقی” معمولا از لحاظ شدت در دامنه مرزی تا سایکوتیک قرار دارند و جهت گیری منش آن ها به سمت کسب قدرت به خاطر خود قدرت است. آنان از فریب دادن و دستکاری دیگران لذت می برند. اگرچه کلیشه ها برای شخصیت ضد اجتماعی پرخاشگری و خشونت را دربر می گیرند، اما نوشته های بالینی در طول دهه ها از انواع منفعلانه تر سایکوپات گزارش داده اند. مانند شخصی که طرحی کلاهبردارانه یا ترفند پانزی را در یک ماتریس رابطه ای مدیریت می کند. افراد با تشخیص اختلال ضد اجتماعی اشتیاق بیشتر از نرمالی به تحریک داشته و چه بسا به نحوی اعتیادگونه به دنبال آن باشند. در حالیکه افراد سایکوپات اضطراب را چه از لحاظ میزان و چه از لحاظ شدت کمتر احساس می کنند. این افراد فاقد همدلی و اخلاقیاتی هستند که در دیگران میل به قدرت را به نفع اهداف ارزشمند اجتماعی تعدیل می کند. به طور خلاصه، ساکوپات ها در ضمن دارا بودن بسیاری از ویژگی های شخصیت ضد اجتماعی، ویژگی های بین فردی و عاطفی دیگری نیز دارند نظیر عاطفه سطحی، اضطراب و ترس کمتر، تکانشی بودن، قدرت و تسلط داشتن، سنگدل و بی عاطفه بودن، جذابیت سطحی و دستکاری کنندگی. در نهایت اینکه فرایند روانی-زیستی زیربنایی در ساکوپاتی و اختلال شخصیت اجتماعی از هم متفاوت هستند و درنتیجه درمان های متفاوتی را می طلبند.

۱۰ اصل در مورد سایکوپاتی: هر آنچه که در مورد سایکوپانی می دانیم

1. سایکوپاتی یک اختلال شخصیت است و علائم آن با  اختلال عملکرد عصبی، ژنتیک و/یا شرایط محیطی در دوران کودکی همراه است.
2. این اختلال با چندین منطقه و نظام مغزی مرتبط است. برای مثال، بسیاری از مطالعات تایید می‌کنند که افراد با صفات شدید سایکوپاتی دارای نظام‌های مختل پاداش، اخلاقیات، دلبستگی و پردازش عاطفی/هیجانی هستند.
3. علائم اختلال شخصیت نارسیستیک درون این اختلال قرار دارند. همچنین، پژوهش ها نشان می دهند که افراد با نارسیستیک ناسالم نیز برخی از آسیب‌های عصب شناسی سایکوپاتی را دارا هستند.
4. پژوهش‌ها از دو نوع ممکن سایکوپاتی حمایت می‌کنند، سایکوپاتی اولیه و ثانویه.
5. در مورد سایکوپاتی اولیه، علت زیربنایی معمولا ژنتیک در نظر گرفته می‌شود. اگرچه، عوامل محیطی می‌تواند در تشدید علائم نقش داشته باشند.
6. پارادوکسی وجود دارد. بسیاری از افراد سایکوپات می توانند خود را به شکل بهنجار- فاقد آسیب شناسی روانی ابراز کنند. این افراد در تلاش برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران می‌توانند نقابی بر چهره خود قرار دهند. به نحوی که جذاب، هیجان انگیز، سرگرم کننده، با ثبات، آرام، عاری از اضطراب و دوست داشتنی به نظر رسند. این علائم مثبت به هنگامی که دیگران متوجه صفات تاریک شخصیتی این افراد می شوند اغلب گیج کننده می‌گردند.
7. سایکوپات‌ها فاقد همدلی هستند، البته همدلی هیجانی. برخی از سایکوپات ها به خوبی می توانند شما را بخوانند، اما نمی توانند شما را احساس کنند. گذشته از همه این ها، احساسات شما برایشان مهم نیست.
8. برخی از نواحی مغزی درگیر در سایکوپاتی عبارتند از آمیگدال، قشر شکمی پیش پیشانی، شکنج سینگولیت قدامی و مجاری ارتباطی ماده سفید.
9. اگرچه در نگاه عامه سایکوپاتی با رفتارهای مجرمانه یکسان درنظر گرفته می شوند، اما پژوهش ها نشان می دهند که بسیاری از سایکوپات‌ها هرگز مرتکب جرم نشده یا نمی‌شوند.
10. سایکوپاتی انواع متفاوتی دارد. اگرچه علائم اصلی در انواع سایکوپاتی اولیه مشترک هستند (نظیر، سنگدلی، بزرگ منشی، دروغگویی های پاتولوژیک و چرب زبانی)، اما در میان افراد سایکوپات تفاوت هایی دیده می شود. برخی از سایکوپات ها صفات مربوط به سایر آسیب های شخصیتی را نشان می دهند. برخی از لحاظ اجتماعی بسیار ماهر هستند و می توانند تحت هر شرایطی به خوبی صحبت کنند. برخی از سایکوپات ها از دیگر سایکوپات ها سایکوپات تر- خطرناک تر هستند. برخی نیز “سایکوپات موفق” هستند، بدین معنا که این افراد با احتساب خطرات به انجام جرایم می پردارند. آن ها ممکن است شخص دیگری را دستکاری کنند تا به نقض قانون بپردازد درحالیکه خودشان را در فاصله ای ایمن نگاه می دارند. آن ها در دستکاری کردن احساسات دیگران ماهر هستند گرچه نمی توانند هیجانات خود را تجربه کنند. به عبارت دیگر، یک قالب مشخص برای همه افراد سایکوپات وجود ندارد.

چه مجموعه‌ای از صفات می‌تواند حاکی از آن باشد که با فردی سایکوپات مواجهیم؟

1. غیرهمدل (uncaring): افراد سایکوپات معمولا به عنوان افرادی بی عاطفه و فاقد همدلی توصیف می شوند که توجهی به احساسات دیگران ندارند. شواهد پژوهشی نشان می دهند که بستر بیولوژیکی برای ماهیت غیر همدل سایکوپات ها وجود دارد. برای ما مراقبت امری بسیار هیجان محور است اما در افراد سایکوپات میان مولفه های مغزی سیستم هیجانی اتصال ضعیفی برقرار است. این عدم اتصال مسئول ناتوانی آن ها در احساس عمیق هیجانات است. سایکوپات ها همچنین در تشخیص ترس در چهره دیگران ضعف دارند. نمونه دیگر هیجان نفرت است، انزجار نقش مهمی را در حس اخلاقی ما ایفا می کند. ما از برخی از اعمال متنفریم. اما سایکوپات ها آستانه بیش از حد بالایی برای انزجار دارند و این مساله توسط واکنش های آن ها به تصاویر چهره های آسیب دیده و مواجهه با بوهای ناخوشایند نشان داده شده است.
2. هیجانات سطحی: سایکوپات ها دچار فقدان هیجانات خصوصا هیجانات اجتماعی نظیر شرم، گناه و خجالت هستند. آن ها در واکنشهای هیجانی مهم بسیار ضعیف عمل می کنند و فاقد احساس ندامت، شرم و گناه هستند. سایکوپات ها به نترسیدن شهرت دارند. در یک شرایط آزمایشگاهی که در آن یک شوک خفیف الکتریکی یا فشاری ملایم با وارد شدن بر یک عضو شبکه مغزی را فعال می کرد، افراد عادی واکنش های پوستی واضحی از خود نشان می دادند، اما در آزمودنی های سایکوپات این شبکه مغزی فعال نشده و واکنش های پوستی رخ نمی دادند.
3. بی مسئولیتی: سایکوپات ها غیرقابل اعتماد و بی مسئولیت هستند و دیگران را برای خطاهای خود سرزنش می کنند. اگر مجبور شوند تقصیر را ممکن است بپذیرند اما این پذیرش بدون احساس شرم یا ندامت خواهد بود و تغییر رفتار را به همراه نخواهد داشت.
4. دروغگویی: سایکوپات ها به خوشگذارانی، جذابیت سطحی، دروغگویی و عدم صداقت تا حد دروغگویی های پاتولوژیک معروف هستند. آن ها دیگران را برای سود یا لذت شخصی فریب می دهند. پدر یک زن جوان سایکوپات ذکر می کرد که “هرچقدر هم تلاش کنم، نمی توانم دخترم را درک کنم. او می تواند با چهره ای بسیار معمولی دروغ بگوید و وقتی دروغ های بسیار عجیب او کشف می شوند هیچ ناراحتی از خود نشان نمی دهد”. برخی از پژوهشگران بر این باورند که این دروغگویی به دلیل ادراک ضعیف معانی واژگان در افراد سایکوپات رخ می دهد. این افراد همچنین در درک استعاره ها و واژه های انتزاعی نیز دچار مشکل هستند.
5. اعتماد به نفس افراطی: افراد سایکوپات به عنوان افرادی که به شکلی افراطی برای خود ارزش قائل هستند توصیف می شوند. آن ها غرور و تکبر بسیاری دارند و به خود افتخار می کنند.
6. باریک بودن توجه: افراد سایکوپات در تغییر دادن حوزه توجه خود ناتوان هستند و همین مساله علت تکانشی بودن آن ها و مشکلات آن ها در پردازش هیجانات ذکر شده است.
7. خودخواهی: سایکوپات ها دچار خودمحوری پاتولوژیک [و ناتوانی در عشق ورزیدن] هستند و ممکن است سبک زندگی انگلی (parasitic lifestyle) داشته باشند، بدین معنا که وابستگی هدفمند، دستکاری کننده، خودخواهانه و استثمارگرانه به دیگران دارند.
8. ناتوانی در برنامه‌ریزی برای آینده: سایکوپات ها نمی توانند از برنامه ای برای زندگی پیروی کنند. آن ها اهداف بلندمدت ندارند و افرادی بدون برنامه و بی خیال هستند.
9. خشونت: افراد سایکوپات ممکن است تحمل بسیار اندکی در برابر ناکامی داشته باشند و آستانه آن ها برای تخلیه خشم و از جمله خشونت پایین باشد. تحریک پذیری و پرخاشگری از صفات شخصیتی آن هاست که با دعواهای مکرر فیزیکی مشخص می شود.

آیا افراد سایکوپات به رابطه نیاز دارند؟

افراد سایکوپات نیازمند روابط هستند، حال چه در قالب گروه های گنگستری باشد یا در بستری شخصی تر. این روابط به شکل سلسله مراتبی بوده و بشدت سازمان یافته هستند. با این حال ماهیت کنترل شده و محدود این تعاملات نباید منجر به دست کم گرفتن اهمیت آن ها شود. این روابط اغلب با مضمونی از وفاداری و همانندسازی با دیگری مشخص می شوند و اهمیت بسیاری برای سایکوپات ها دارند زیرا به مفهوم خویشتن آن ها ثبات می بخشند.

روابط اجتماعی جایی است که سایکوپات ها می توانند خویشتن بیگانه خود را در آن قرار دهند. دیگری به میزبانی برای احساسات غیرقابل تحمل فرد تبدیل می شود، که در غیر این صورت این احساسات سبب بی ثبانی مفهوم خویشتن وی خواهند شد. این خویشتن بیگانه باید برونی شود. پدیده ای که در رابطه با یک یار ممکن است رخ دهد، یاری که توسط سایکوپات فاقد عقل و شعور و فرومایه درنظر گرفته می‌شود (“با زن ها باید به مثابه یک سگ رفتار کرد. آن ها نیازمند آموزش هستند”). روابط غیرمنعطف هستند و هر چیزی که تهدید کننده به نظر رسد می تواند راه انداز برانگیختگی باشد: برای مثال، یاری که مایل است استقلال بیشتری داشته باشد. این برانگیختگی ترس از دست دادن عاملیل و مفهوم خویشتن را ایجاد می‌کند.

افراد سایکوپات در روابط بین فردی چگونه ظاهر می شوند؟

افراد سایکوپات ممکن است جذاب و حتی کاریزماتیک باشند. آن ها معمولا می توانند حالات هیجانی دیگران را با دقت بالایی متوجه شوند و بیش از حد به محیط اطراف خود آگاهی دارند، اما از موضع خودمحورانه و برای اهداف خویش فکر و عمل می کنند. زندگی عاطفی آن ها فقیر است و غالبا عاطفه ابرازی آن ها ریاکارانه و به قصد دست کاری است. پیوند عاطفی آن ها با دیگران بسیار اندک است و به طور معمول علاقمندی خود را به افرادی که دیگر برای آن ها کارایی ندارند از دست می دهند. آن ها قادر نیستند تا واکنش های هیجانی خود را با هر عمق یا ظرافتی توصیف کنند. بی تفاوتی آن ها به احساسات و نیازهای دیگران، از جمله عدم پشیمانی بعد از آسیب رساندن به دیگران، می تواند حاکی از اختلال شدید دلبستگی اولیه باشد. بی تفاوتی، تعرض، اعتیاد و غیر قابل اعتماد بودن مراقبان، و تناسب فوق العاده ضعیف میان مزاج کودک و مزاج مراقب با ایجاد شخصیت سایکوپات در سال های بعدی رابطه دارد، همچنین عوامل مرتبط با مزاج نیز در ایجاد این شخصیت موثر هستند.

نظام دلبستگی در افراد سایکوپات به چه نحوی ممکن است منجر به خشونت می‌شود؟

نظام دلبستگی در افراد سایکوپات با فرایند ناارزنده سازی غیرفعال می‌شود، به نحوی که دیگری به عنوان چیزی کمتر از انسان تلقی شده و به شکل یک “چیز” و نه یک “شخص” با او رفتار می شود.  با عدم درنظر گیری دیگری به عنوان یک عامل هدفهمند، وی انسان زدایی شده و از این رو سد بازداری خشونت علیه او از بین رفته یا بشدت تضعیف می شود. شخص سایکوپات شهود اندکی از حالات ذهنی که محرک رفتار هستند دارد و نمی تواند تجربه دیگری را به تجربه خودش پیوند دهد. او در تصویر تجربه درونی دیگری بر اساس سرنخ های بیرونی و ذهنی سازی عاطفی شکست می خورد. از این رو، در فرد سایکوپات جهشی از روان به بدن وجود دارد بدین شکل که حالات ذهنی خود و دیگران را در حالت های بدنی و فیزیکی تجربه می کند و این مساله راه را برای رفتار خشونت آمیز باز می کند.  اقدامات خشونت آمیز یا پاسخی به بدفهمی جهان، از جمله اعمال یا مقاصد دیگران هستند (در اینجا واقعیت بیرونی با واقعیت روانی یکسان در نظرگرفته شود و لذا یک پیام بیرونی می تواند به شکل یک شرم ویران کننده تجربه شود)، یا برای تخلیه عواطف یا احساسات بدنی غیرقابل تحمل که نمی توان به آن ها فکر کرده و آن ها را پردازش کرد بکار برده می‌شوند.

آیا آزمونی برای ارزیابی شخصت سایکوپات وجود دارد؟

1. چک لیست سایکوپاتی یا نسخه بازبینی شده چک لیست سایکوپاتی هاری (۲۰۰۳) (Hare Psychopathic Checklist-Revised: PCL-R)  یک ابزار ارزیابی برای سایکوپاتی است. این پرسشنامه ۲۰ ماده دارد که باید برمبنای یک مصاحبه نیمه ساختاریافته و به همراه بررسی سوابق رسمی تکمیل شود. PCL در دهه ۱۹۷۰ توسط روانشناس کانادایی رابرت دی. هاری (Robert D. Hare) طراحی شده است. وی در طراحی این پرسشنامه از سابقه کاری خود با مجرمان و زندانیان شهر ونکوور و نیز پروفایل بالینی منتشر شده توسط روان پزشک آمریکایی هاروی ام. کلکلی (Hervey M. Cleckley) استفاده کرده است.
2. پرسشنامه مبانی اخلاقی (Moral Foundations Questionnaire: MFQ) توسط گراهام و همکاران در سال ۲۰۱۱ طراحی شده است. این پرسشنامه شامل ۳۰ ماده خودسنجی است و ۵ نظام شهودی نظریه مبانی اخلاق را اندازه گیری می کند: آسیب و مراقبت، انصاف و بی طرفی، وفاداری به گروه، احترام به مرجعیت، اخلاص و پاکی.
3. پرسشنامه سنجش سایکوپانی لوینسون (Levenson’s Self‑Report Psychopathy Scale: LSRP) توسط لوینسون، کیگل و فیتزپاتریک در سال ۱۹۹۵ طراحی شده است. در این پرسشنامه از طریق ۲۶ ماده خودسنجی صفات سایکوپاتیک مورد ارزیابی قرار می گیرند.
4. رویه ارزیابی شدلر-وستن ۲۰۰ (Shedler–Westen Assessment Procedure–۲۰۰: SWAP-200)  توسط وستن و شدلر در سال ۱۹۹۹ طراحی شده است. یک ابزار ارزیابی اختلال شخصیت  مبتنی بر مصاحبه نیمه ساختاریافته است که دو سنت ارزیابی صورتبندي مورد بالینی و روانسنجی عینی در بررسی اختلالات شخصیت را با یکدیگر ترکیب کرده است. SWAP رویکردی ابعادی دارد و مبتنی بر نظریه روانکاوی است. این ابزار شامل ۲۰۰ ماده توصیف کننده شخصیت است.

کار با افراد سایکوپات در اتاق درمان چه مسائلی را در بردارد؟

درمانگرانی که با افراد سایکوپات کار می کنند ممکن است در ابتدا مجذوب آن ها  گردند و سپس بشدت توسط آن ها دچار پریشانی شوند. آن ها پیوند هیجانی معمول را با این افراد حس نمی کنند و ممکن است احساس نگرانی یا عصبانیت کرده یا احساس کنند که تحت کنترل مراجع سایکوپات قرار گرفته اند- که البته تمامی انتقال متقابل ها بسیار آگاهی دهنده هستند. مطالعات تجربی اخیر نیز واکنش های هیجانی مورد نقد قرار گرفتن و مغلوب شدن را در درمانگران در کار با افراد سایکوپات شناسایی کرده اند. هر تاریخچه ای از خشونت در فردی که ایجاد کننده این واکنشهای هیجانی پریشان ساز در اتاق درمان است باید درمانگر را متوجه مساله امنیت خود کند.

درمانی که در آن درمانگر با مداومت سعی در دستیابی به همدلی با افراد سایکوپات داشته باشد ممکن است به شکست انجامد چراکه آن ها مهربانی را نشانه ای از ضعف می دانند. با این حال، امکان تاثیر درمانی بر بسیار از افراد سایکوپات وجود دارد اگر درمانگر حضوری قدرتمند را منتقل کند، بسیار یکپارچه رفتار کند و تشخیص دهد که انگیزه های این افراد عمدتا حول اشتیاق به قدرت قرار دارد. اثر درمانی معمولا برای افراد سایکوپاتی که به میانسالی یا پیری رسیده باشند بیشتر، چراکه کاهش در قدرت فیزیکی فرد را با محدودیت هایی برای کشمکش ها در کسب همه توانی مواجه می‌کند.

پیشنهادهای سینمایی برای آشنایی با شخصیت سایکوپات

1. فیلم “متری شیش و نیم” به کارگردانی سعید روستایی محصول سال ۱۳۹۷. در این فیلم کاراکتر ناصر فردی اجتماع ستیز است که اگرچه از همدلی اندکی برخوردار است ولی نسبت به خانواده خود احساس همدلی و هم دردی دارد.
2. فیلم “خفه گی” به کارگردانی فریدون جیرانی محصول سال ۱۳۹۵. در این فیلم نقش مسعود یک فرد سایکوپات را به نمایش می گذارد که برای رسیدن به خواسته خود به راحتی افراد دیگر را فدا می کند.
3. فیلم “من” ساخته سهیل بیرقی محصول سال ۱۳۹۴. در این فیلم زنی بنام ” آذر” ویژگی های افراد سایکوپات را به نمایش می گذارد، وی با اقدام به کارهای غیرقانونی و خلاف برای دیگران کسب درآمد می کند.
4. فیلم “لانتوری” به کارگردانی رضا درمیشیان محصول سال ۱۳۹۴. در این فیلم با تعدادی جوان اجتماعی ستیز روبرو می شویم که بی عدالتی های اجتماعی در تبهکار شدن آن ها نقشی اساسی دارد. در میان آن ها جوانی بنام پاشا چهره فردی مبتلا به شخصیت ضداجتماعی را به نمایش می گذارد.
5. فیلم “پرویز” به کارگردانی مجید برزگر محصول سال ۱۳۹۱. در این فیلم با فردی بنام پرویز روبرو می شویم که در ابتدا منفعل و مبتلا به برخی ویژگی های شخصیت وسواسی است. اما از اواسط فیلم و بدنبال چندین تنش وی به یک شخصیت ضد اجتماعی تبدیل می شود.
6. فیلم “جوکر Joker” به کارگردانی تاد فلیپس محصول سال ۲۰۱۹. این فیلم داستان زندگی کمدینی شکست خورده را روایت می کند که بعد از تجربه های تلخ متعدد وارد دنیای جرم و جنایت شده و با لقب جوکر به شهر باز می گردد.
7. فیلم “دختر گم شده Gone Girl” به کارگردانی دیوید فیچر محصول سال ۲۰۱۴. این فیلم اقتباسی از رمانی به همین نام به نویسندگی جیلین فلین است.  در این فیلم کاراکتر ایمی برخی از ویژگی های افراد سایکوپات را به نمایش می گذارد.
8. فیلم “شبگرد Nightcrawler ” به کارگردانی دان گیلروی محصول ۲۰۱۴. در این فیلم کاراکتر لوئیس بلوم بعد از آشنایی اتفاقی با گروهی از فیلمبرداران مرسوم به «شبگرد» و شروع همکاری با آن ها برخی ویژگی های یک سایکوپات را به نمایش می گذارد.
9. فیلم “هفت سایکوپات Seven Psychopaths” به کارگردانی مارتین مکدونا محصول سال ۲۰۱۲. در این فیلم در ژانر کمدی سیاه، داستانی در مورد افراد سایکوپات روایت می شود.
10. فیلم “روانی آمریکایی American Psycho” به کارگردانی ماری هرون محصول سال ۲۰۰۰. این فیلم بر اساس رمانی به همین نام از برت ایستون الیس ساخته شده است. در این فیلم کاراکتری بنام پاتریک بیتمن شخصیت یک نارسیستیک سایکوپات را به نمایش می گذارد و نشان می دهد که در پشت نقاب یک سایکوپات چه چیزی می تواند پنهان شده باشد.

منابع و مراجع

---

Bateman, A., & Fonagy, P. (2016). Mentalization Based Treatment for Personality Disorders: A Practical Guide. Oxford Press

Hirstein, W. (n.d.). Psychology Today. Retrieved from 9 Clues That You May Be Dealing With a Psychopath: https://www.psychologytoday.com/intl/blog/mindmelding/201706/9-clues-you-may-be-dealing-psychopath

Lingiardi, V., & McWilliams, N. (2017). Psychodynamic diagnostic manual: PDM-2. Guilford Publications.

NEUROINSTINCTS | DR. RHONDA FREEMAN. (n.d.). Retrieved from What is psychopathy?: https://neuroinstincts.com/psychopathy/

Robinson, K. M. (n.d.). WebMd. Retrieved from Sociopath vs. Psychopath: What’s the Difference?: https://www.webmd.com/mental-health/features/sociopath-psychopath-difference#1

ScienceDirect. (n.d.). Retrieved from Psychopathy: https://www.sciencedirect.com/topics/medicine-and-dentistry/psychopathy

Wikipedia, the free encyclopedia. (n.d.). Retrieved from Psychopathy Checklist: https://en.wikipedia.org/wiki/Psychopathy_Checklist